سپهر عزیز کاش می دیدمت و اگر دیدیمت (که نمی‌دانم! چون این عکس کودکی با چسب زخم روی پیشانی راه گشا نیست!) کاش خودت را معرفی می کردی …

همیشه شعرهایی که پای برگه ها می نویسی برایم جالب است … و خوشحالم که نمایش مان تماشاگر قدیمی و شاعری مثل شما را تا این پایه راضی راهی خانه کرده … من هم آرزو می کنم سالن های تئاتر از شما تماشاگران عالی پر شود … خوشحالم که حضور شما در سالن های تئاتر اجازه بد کار کردن را به آدم نمی دهد …

جناب سلیمانی عزیز

انتهای اجرا چند لحظه‌ای با‌هم صحبت کردیم عذرخواهی می‌کنم که خودم رو معرفی نکردم
و البته من شاعر نیستم فقط اگر شعر مرتبطی به ذهنم برسه پای برگه‌ها می‌نویسم

کیف می‌کنم‌ از دیدن آثارتون و منتظر اجراهای آینده‌تون هستم

عجب … چه خوب … عزیزی و به امید دیدار دوباره …