دو سه تا شخصیت داشت که واقعا منو میخوندن، با نمک بودند.
اما بیشتر شبیه به نمایش های آزاد بود.
دو بیانه ای که در باب وطن خوانده شد وصله ای ناجور بود.
به جز چند شخصیت بقیه شخصیت ها کار شده نبودند، در واقعا شخصیت که هیچ تیپ هم شکل نگرفته بود.
همین که در سایه کمدی نقد های سیاسی مطرح شد قابل احترام بود، در واقع ایده متن جذاب بود اما نیاز به پرداخت بسیار بیشتری داشت.
به نظر من تا رسیدن به یک تئاتر راه زیادی داشت.