عرض سلام و خداقوت دارم به آقای طیبی برای اجرای این نقش نفس‌گیر.
به داستان انتقادی دارم و اون اینکه اختلالات روانی که هملت دچار اون شده بود موضوعات عامی بود و انحصاری به داستان هملت نداشت؛ به طوری‌که من احساس می‌کردم نمایش داره یک قصه‌ی تکراری از مشکلات روانی که هر انسانی ممکنه به خاطر ناکارآمدی خانوادش دچارش بشه رو نشون می‌ده و از اسم هملت وام می‌گیره. در حقیقت سنخیتی بین این دو موضوع ندیدم و فکر می‌کنم اگر هملت عموش و مادرش رو که به او خیانت کرده بودند می‌کشت داستان منحصر به فرد می‌شد.
در این نمایش شاهد بودیم پای پدر هملت هم به میان کشیده شده و برای او قصه‌ای درست شده بود که انسان پول پرستیه. من متوجه نشدم چرا به جای پدر، عموی هملت در این جایگاه قرار نگرفته بود.
در نهایت صحبت من به معنای پیشنهاد و پرسش بود و به معنای نادیده گرفتن زحمات بسیاری که برای کار کشیده شده نبود.