نمایشنامه «جریده» حول محور یک نامه اعتراضی شکل می‌گیرد؛ نامه‌ای که گروهی از کارگران قصد دارند آن را به اداره کار ببرند تا به شرایط ناعادلانه ساعت کاری خود اعتراض کنند. اما کارفرمای آن‌ها، که یک فئودال مستبد است، با برخوردی ارباب‌مآبانه و همراه با ترسی دیرینه از سگ‌ها، فضایی سرکوبگرانه ایجاد کرده است.داستان درگیری و کشمکش‌های درونی کارگران را به تصویر می‌کشد؛ آن‌ها از یک سو به دنبال احقاق حقوق خود هستند، اما از سوی دیگر ترس از دست دادن کار و معیشت، مانع از اقدام قاطعانه‌شان می‌شود. در نهایت، نامه‌ای که قرار بود ابزاری برای تغییر باشد، به دلیل اختلاف‌نظرها، بدگویی‌ها و خیانت میان کارگران، هرگز به اداره کار نمی‌رسد و سرانجام به دست ارباب می‌افتد. این شکست، بازگشتی دوباره به زندگی روزمره و پذیرش شرایط موجود را برای کارگران رقم می‌زند.

نمایش با روایت مستقیم ارباب آغاز می‌شود؛ او از ابتدا در تعامل با تماشاگر(صحبت کردن با مخاطب)، داستان را پیش می‌برد که شیوه‌ای جذاب و تأثیرگذار برای جلب توجه مخاطب است. طراحی صحنه به خوبی حس و حال یک فضای روستایی و حیاط بزرگ ارباب را تداعی می‌کند؛ حوضچه‌ای در مرکز صحنه قرار دارد و زن و شوهری که مشغول گردگیری فرش‌ها و پشتی‌ها هستند، تصویر روشنی از فضای خانه یک مالک فئودال ارائه می‌دهند.
خب سوسیالیسم نقد جدی در فئودالیسم دارد و نویسنده وارد این فضا نمیشه و وارد این فضا میشه که تا مضلوم نباشه ظالم نیست.

بازیگران نمایش اجراهای عالی ارائه می‌دهند و با ایفای نقش‌هایشان به خوبی حس و حال شخصیت‌ها را به مخاطب منتقل می‌کنند. طراحی لباس و گریم ... دیدن ادامه ›› هماهنگ با فضای داستان است. نورپردازی و صدابرداری در سطح خوبی قرار دارد، اما از افکت‌های صوتی کمتر از حد انتظار برای فضاسازی استفاده شده است، که می‌توانست به تقویت حس تعلیق و درگیری عاطفی در صحنه‌های کلیدی کمک کند.

در مجموع، این اثر تجربه‌ای تماشایی و تفکربرانگیز است که مخاطب را به تأمل درباره روابط قدرت و ترس‌های جمعی وادار می‌کند.