نمایش فین جین؛ از ایده‌ای فاخر تا اجرایی دور از انتظار...

نمایش فین جین تلاش داشت با انتخاب موضوعی ارزشمند و تاریخی درباره شخصیت برجسته‌ای چون امیرکبیر، دست به خلق اثری تأثیرگذار بزند. ایده‌ی نمایش، به‌خودی‌خود جالب توجه است و می‌تواند بستری برای تفکر و تأمل مخاطبان درباره جایگاه این شخصیت مهم تاریخی فراهم کند. انتخاب موضوعاتی چون عدالت، ایثار و چالش‌های قدرت در بستر هنر، مسئولیتی دوچندان بر عهده هنرمند می‌گذارد. با این وجود، مشکلاتی در ساختار هنری، تکنیکی و سبک اجرایی نمایش مشاهده می‌شود که ارزش مفهومی ایده را به‌درستی انتقال نمی‌دهد. از منظر تکنیک، نمایش به استفاده از کمدی و شوخی‌های رایج و اغلب تکراری پرداخته است که بیشتر در اجراهای غیرحرفه‌ای و تجاری رایج است تا یک اثر هنری تخصصی در سالن‌های تئاتر. این شوخی‌های سطحی و گاه زننده، نه‌تنها از پیام اصلی اثر دور می‌سازد، بلکه مخاطب را از عمق تأمل درباره شخصیت امیرکبیر و اهمیت روایت او بازمی‌دارد. بازسازی صحنه‌هایی از دستور مرگ امیرکبیر با روش تئاتر در تئاتر، به‌دلیل انتخاب‌های نمایشی ضعیف، به اثری شعاری و بی‌هدف تبدیل شده است. استفاده از مضامین زرد و شوخی‌های بی‌محتوا تنها باعث تضعیف پیام هنری و تاریخی نمایش شده و از رسالت تئاتر، یعنی برانگیختن تفکر و احساسات عمیق، فاصله گرفته است.
هنرمند وظیفه دارد به‌جای شعار دادن، با خلق محتوا و ساختار هنری منحصربه‌فرد، مفاهیم را به‌صورت غیرمستقیم و تأثیرگذار منتقل کند. ساختار و روایت نمایش نیازمند عمق بیشتری است تا بتواند ارزش مفهومی و زیبایی‌شناختی داستان امیرکبیر را بهتر به مخاطب منتقل کند.
با وجود نقد‌های وارده، نمی‌توان از ... دیدن ادامه ›› تلاش و انرژی بازیگران در اجرای نقش‌ها غافل شد که در حد توان خود برای زنده کردن صحنه کوشیده‌اند.
هرچند ایده‌ی نمایش فین جین ارزشمند بود، اما اجرای آن با ضعف‌های تکنیکی و ساختاری نتوانست اهمیت موضوع انتخابی را به‌درستی بازتاب دهد. بهره‌گیری از سبک‌های اجرایی دقیق‌تر، همراه با تمرکز بر اصالت پیام، می‌توانست از این نمایش اثری ماندگار بسازد. هنر وقتی به مخاطب ارزش افزوده می‌دهد که او را به تفکر و تأمل فراخواند، نه اینکه تنها به بازی‌های سطحی و کلیشه‌ای محدود شود.