با تشکر از بازیگران جوان گروه کر که با اجرای خوب و هماهنگ آوازها تنها لحظات لذت بردن من از این نمایش رو رقم زدند.
این نمایش در کلیتش در نظر من یک کار شلخته و فاقد فضاسازی با دیالوگ‌های سطحی و فاصله‌گذاری‌های متعدد و بعضا نابجا بود. اگر واقعا قصد بر استفاده از فرم برشتی بود، یک اجرای خوب برشتی پیش از هر چیزی نیاز به یک نمایشنامه قوی و بازیگران کار درست‌تری داره که حس درست رو به مخاطب منتقل کنند. شاید کاستی‌ها با جذابیت بصری جبران می‌شد، همونطور که چندی از دوستان اشاره کردند با طراحی لباس و صحنه‌ای که حداقل روح زمانه‌اش رو منتقل کنه.
خوشبختانه موسیقی زنده حتی در دم دستی ترین قطعاتش توانایی این رو داره که مو به تن آدم سیخ کنه با این وجود این نمایش به قدری در اجرا و بازی فاقد فضاسازی و در نوازندگی فاقد شور بود که مخاطب رو با خودش همراه نمی‌کرد. برای من تماشای ساز نواختن گروه نوازندگان جذابتر از تماشای صحنه بود و اگر توجهم به موسیقی جلب می‌شد و دیالو‌گ‌ها رو نمی‌شنیدم، می دیدم که چیزی از دست ندادم.
معتقدم در دنیای تئاتر هیچ امر مطلقی وجود نداره و امکان داره پشت کوچکترین تصمیمی که در دراماتورژی و میزانسن گرفته می‌شه، فکری باشه. با این حال اگر قصد عوامل اجرا بر سرگرم کردن و جلب رضایت هر چه بیشتر مخاطب باشه، لازمه که در تولید کار سلیقه بیشتری به خرج بدهند.