تاریخ ایران به اندازه کافی موضوع و سوژه برای فیلم؛ تاتر و سینما دارد و قطعا پرداختن به اشغال جنوب ایران توسط استعمار پرتغال که در وقایع نگاری آن کوتاهی صورت گرفته است، جای تشکر دارد. وقتی نمایش در خصوص جنوب و هرمز اجرا می شود شایسته است به گریم و گویش توجه شود. حتی نوع لباس و اسامی. اشغال هرمز توسط آلفونسو آلبو کرک دریاسالار معروف پرتغالی صورت گرفت و حاکم محلی وقت آن زمان نیز خواجه عطا و نائب السلطنه سیف الدین، قرارداد تحت الحمایگی امضاء کردند. اما پرتغالی ها 100 سال در هرمز و قشم و بحرین جنایت های بی شماری انجام دادن. در هر حال گریم و گویش و اسامی جنوبی نبود. آرش ظلی پور که در نجلا نقش جنوبی بازی کرده بود، اینجا اثری از آن بازی وجود ندارد. مابقی هم همینطور. الان از بچه های نسل امروز بپرسی ونیز کجاست شاید ندونن، بعد در 400 سال پیش دختری عاشق فرد پرتغالی می شود و رویای ونیز دارد و شعر می گوید. یه چیزهایی با نمایش حماسی جور در نمیاد. اگر من اشتباه نشیده باشم اسامی برای قهرمان های داستان وجود داشت که اصلا جنوبی نبود. شاید کردی بود. بخدا اگر برای هرمزی ها اجرا شود، اعتراض می کنند. ضمن احترام به مخاطبانی که بسیار راضی بودن، از نظر من نمایش متوسط است. اگر قصد داریداز روند اشغال و آزادی هرمز از دست پرتغال مطلع شوید، پژوهش دانشگاه خلیج فارس با عنوان بازخوانی روایت آزادسازی هرمز با تکیه بر متون تاریخی را مطالعه بفرمایید. شاید من از دیدگاه تاریخی دارم به نمایش نگاه می کنم و سایر عزیزان چنین دیدگاهی نداشته باشند. در هر حال موضوع اشغال هرمز در صفحات تاریخ ایران بسیار دردناک بوده و حق هر فرزند این کشور است که از تاریخ اشغال و آزادی آن مطلع شود و از آقای پشت کوهی که به این موضوع پرداختند، تشکر می کنم.