نمایش نامه واقعا سخیف بود. باور پذیری اونم به شدت ضعیف یا نویسنده می خواست فقط شعار بده یا سفارشی نوشته بود. ما فرهنگ اون زمان قشنگ می شناسیم. میدونیم که حرمت مهمانی و میهمان و میزبان چقدر مهم بوده. نمک گیر شدن همه مون میدونیم یعنی چی. حرمت نون و نمک کاملا درک می کنیم. اگر لاابالی ترین آدم اون زمان هم می رفت میهمانی دست به تجاوز به دختر صاحب خونه نمیرد. چه برسه به اینکه مهمان ها از دربار باشند. در طراحی صحنه نفهمیدم چرا روزنامه اطلاعات 58 وجود داشت؟ اونم با جمله معروف طالقانی.بازی ها بعد از اتفاق تجاوز در من هیچ حسی ایجاد نکردن.
واقعا پشیمونم بابت تلف شدن وقت و هزینه.