وقتی به هر دلیلی (بودجه، زمان و ...) نمی‌تونیم طراحی لباس و نور و موسیقی و متن و طراحی رقص درخوری داشته باشیم؛ لزومی نداره تمام مدیوم‌های هنری رو ناقص استفاده کنیم. یه تازه‌کار می‌تونه یه ایده‌ی خیلی ساده رو انتخاب کنه ولی در همون سادگی بدرخشه.
این باور که هنرمندهایی مثل کارگردان و بازیگر و خواننده اصلی هستن و هنرمندانی مثل نویسنده و طراح نور و آهنگساز فرعی هستن؛ به نظر من؛ جزو ریشه‌ای ترین ایرادات فکری هنر ایران در حال حاضره.