سلسله قاجار همواره برای ساخت فیلم و سریال و تاتر کلی سوژه دارد. سلطنت طولانی ناصرالدین شاه و وقوع انقلاب مشروطه در زمان حکوت فرزندش، مظفرالدین شاه، بیشتر مورد توجه اهالی هنر بوده و با یک جستجوی سریع، کلی آثار را می توان مشاهده نمود. نمایش آبجی مظفر هم از این قائده مستثنی نمی باشد. شجاعت استاد صادقی در بکارگیری بازیگران نوجوان و جوان قابل ستایش است. بازی خانم پور جمشید و شهرام مسعودی را من پسندیدم و لذت بردم. چنین نمایش هایی فرصت خوبی است که حرف ها و مشکلات امروز را قاجاریزه کنیم. بالاخره آزادی بیان همیشه مشکل بوده. ظاهر عشق است اما واقعیت موضوع جامعه زنان است که تماشاگر با دیدن نمایش به اصل ماجرا پی می برد. واقع بینانه برخورد کنیم مظفرالدین شاه با سفرهای پر خرج خارجی، هزینه های زیادی را برای ایران فقیر متحمل شد و همین سفرها و تبعات بعد از آن منجر به صدور فرمان مشروطیت شد و نه انقلاب مشروطیت. فرمان مشروطیت در 14 مرداد 1285 صادر و مظفرالدین شاه در 12 دیماه همان سال درگذشت و هیچگاه فرصت سفر به فرنگ پس از صدور فرمان مشروطیت را پیدا نکرد که در نمایش به موضوع مشروطه و ترس شاه اشاره دارد. مظفرالدین شاه بر خلاف پدرش ناصرالدین شاه آنچنان اهل حرمسرا بازی نبود و به علت بیماری بیشتر اهل سفر به بهانه معالجه بود. حالا این تبحر و علاقه کارگردان است که برای جنبه طنز به این موضوع پرداخته شود. شخصیت اصلی زن داستان نیز ایهام گرفته از حاجیه قدمشاه می باشد که در زمان ناصرالدین شاه و به دستور وی نعل شد و ارتباطی اصلا با داستان نمایش ندارد. اما فراموش نکنید اصل داستان، طنز با نگاه انتقادی می باشد و ذات هنر ارائه یک نمایش با برداشت از همه وقایع تاریخی با یک هدف خاص می باشد. گروه موسیقی عالی، با انرژِی، گروه بازیگران در مجموع خوب بودند و تماشاگر از نمایش لذت می برد. اما کمی طولانی است و واقعا جایی حوصله سر می رود و می شود نمایش کوتاه تر شود. با امید روزهای بهتر و خسته نباشید به همه