عجیب، پیچیده، قوی، عمیق، درخشان،... حسی که در تماشای اول لام نسبت بهش داشتم.
برای من، عمیق و پیچیده بودنش در کنار ریتم تندی که داره باعث شد که با یک بار دیدن نمایش دریافت کامل رو از محتواش نداشته باشم، وقتی از پلاتو خارج شدم دوست داشتم متن نمایش نامه رو برای خوندن و فکر کردن داشته باشم،تا راحت تر بتونم اون حجم از جملات سنگین رو تجزیه و تحلیل بکنم... اما قطعا از دیدن این نمایش لذت بردم و در قسمت هایی حیرت زده شدم، از دیدن بازی های درخشان کیف کردم و از این تجربه ی جدید اجرایی و ذهن درخشان آقای رستمی فر که همراه تیمشون تونستن این پیچیدگی رو به اجرا در بیارن شگفت زده شدم و عمیقا تحسینشون میکنم.

اینکه افکت های صوتی به صورت زنده اجرا می شد جذاب بود.

برای دریافت بهتر محتوا و رفع برخی ابهاماتم مثل صحنه ی بادکنک ها...دوباره و شاید چندباره به دیدن این نمایش خواهم رفت و از دیدن هنر گروه آماتور لذت خواهم برد.👏🏼💫

و حالا که از روی پوستر متوجه شدم اسامی شخصیت ها وارونه شده ی اسم یا فامیل بازیگر هر شخصیت هست، دیگه در اول نمایش ذهنم درگیر نمیشه که اسم ها کجایی هستن😂