من ((مال سویینی)) را سه بار دیدم؛ بار نخست از بالکن دوم؛ بار دوم از بالکن یکم (که آقای ((عباس جمالی)) به جای آقای ((علی سرابی)) رُلِ دکتر رایس را بازی می کردند و [از دیدِ من] بسیار بد بودند) و بار سوم از میانه ی ردیف دومِ طبقه ی همکف. باید بگویم که بار سوم چیزِ دیگری بود و ارزشِ بهای گزافی که برایش پرداخته بودم را داشت.
تماشای این نمایش باشکوه و گیرا از روی صندلی ای که هیچ چیزی از نگاهم پنهان نماند بسیار دلپذیر بود و تازه با خودم گفتم: ((این شد...!))