استاد زنجان‌پور عزیز دل ماست اما نمایش ایرادات جدی داره. مهم‌ترینش به نظر بنده، عدم درک درست ایشان از کاراکترهاست. شخصیت‌پردازی‌ها واقعا بلاتکلیف و ناملموس هستند. مخاطب نمیدونه چه موضعی باید در برابرشون داشته باشه. توو هیچ دسته‌بندی‌ای نمیشه قرارشون داد و این دلیلش، همون درک نادرسته. کاراکتر آقای زنجان‌پور، یه جا مرموزه، یه‌ جا مهربونه، یه جا عصبیه، یه جا نامتعادله، یه جا نصیحت‌گره و یه جا، خودخواه. میفهمم که کاراکتر میتونه همه اینا همزمان باشه و دچار تعارضات باشه اما اون موقع، باورپذیریه که مهمه. مخاطب واقعا باور کنه که این کاراکتر انقدر پارادوکسیکال و غیرقابل لمسه. اما اینجا همه‌چیز بلاتکلیف بود. شخصیت اُرِس هم پا در هوا بود. همش منتظر بودم یه حرکتی بزنه آخرش و چیزی روو کنه، خصوصا اینکه نمایش با اون شروع شد اما انگار نه انگار. یک موجود زائد و مضحک بود واقعا. به حرف اومدنش هم در پایان، چیز عجیبی نبود. منتظر رو کردن آس بودم که اتفاق نیفتاد. از کارگردانی مثل استاد بعیده که بازیگرها انقدر همدیگه رو ماسکه کنن و اکت‌هاشون دیده نشه‌. تعویض صحنه‌ها بسیار ابتدایی و سطحی بود. نوع ادای دیالوگ شخصیت آقای زنجان‌پور، شعاری و گل‌درشت بود. بازی آقای بهرامی خیلی خوب بود. در کل اجرای ضعیفی دیدمش و انتظارم خیلی بالاتر بود. متن هم با اینکه درباره‌ی آرت بود ولی گیرایی لازم رو نداشت. تصنعی بود و رویکردش نسبت به حرف عمیقی که می‌خواست بزنه، سطحی و باسمه‌ای بود. خسته نباشید میگم به گروه