در کل برای اجراهای اینچنینی یکی از فاکتورهایی که میتونه هم مخاطب و هم نمایش رو نجات بده، اینه که عوامل توی توضیحات یا خلاصه نمایش بنویسن: “با نگاهی بر فلان داستان از شاهنامه” یا “مطالعه فلان بخش‌های شاهنامه پیش از تماشای اثر توصیه میشود”
البتع این وسط مثال‌های نقضی مثل “مثلث” یا “الف غین میم” هم وجود دارن که مخاطب با حداقل دانش درباره داستان میتونه درک و برداشت خوبی رو از اثر داشته باشه، اما کلا نیم نگاهی به محل اقتباس اثر داشتن هیچوقت خالی از لطف نبوده و نیست.
نمیدونم چرا خیلی از خالقین اثر اصرار دارن تا لحظاتی پیش از اجرا رفتن، هویت اثرشون رو از مخاطب مخفی نگه دارن🤷‍♀️

خوشحالم که همچنان مینویسی و مینویسی

ممنون که می‌خونیییییی