سلام.. این رو بعد از اتمام نمایش و بعد از ۲ بار دیدنه اجرا می‌نویسم.

نمایش اونجور که باید در نیومده بود.
کارگردانی ضعف شدیدی داشت. و بیشتر از اون.. متن.. خالی از روایتی درست بود.
و به نظر من.. هدف کارگردان بیشتر رزومه درست کردن برای دانشجوهاشون بوده.. که بعید میدونم چنین اتفاقی بیوفته واسشون!
چون انقدر تعداد نفرات زیاد بود.. که تقریبا بجز یکی دو نفر.. مابقی دیالوگه خاصی برای ایفای نقش نداشتند.
و میزانسن‌هایی که هیچ توجیهی براشون پیدا نمیکنم..
چشم‌های بازِ دخترِ اول در نقشِ دکتر.. با پلک زدن‌های زیاد.. که گویا بنده‌خدا به زور و بالاجبار نباید چشمانش رو میبست!
هیچ یک از بازیگران ... دیدن ادامه ›› به جز نقش پسر.. به عمد .. با مخاطب ارتباط چشمی برقرار نمیکردن!
صداگذاری‌های اشتباه و بی‌ربط..
بیان‌های ضعیفه اکثرِ بازیگران..
عکس‌های روی کارتون‌ها بیش از حد نامرتبط.. و حتی بدونه در نظر گرفتنه زمان! (عکسِ ماشین مدل ۲۰۱۸ برای زمانِ جنگ!)
و صدای خواننده.. یاس.. که نه در زمان .. نه در معنا .. نه در ریتم.. هیچ ارتباطی با نمایش نمیشد یافت!

از اِلمان‌های خیلی بهتری بجای توپ و تانک و مخصوصا موشک میشد استفاده کرد.. اگر یک نفر بجای توپ بدمینتون از پشت صحنه موشکِ کاغذیه رنگ شده پرتاب میکرد.. خیلی بهتر بود و قطعا وسطِ اجرای درام و جنگی .. مخاطب رو به خنده وا نمیداشت (با برخورد توپ به سر بازیگران) .. و بجای توپ قرمز میشد از توپ رنگِ تیره با میزانسنی دیگه بجای یکدفعه به زمین ریختن اجراشون کرد.

نمایش جوری بود.. که وقتی تموم میشد.. هیچ شخصی از زودتر تموم شدنش ناراحت نبود .. و انگار نفسِ راحتی میکشیدن!

نقطه قوت نمایش.. شاااید شاااااید اجرای زنده ۲ نوازنده بود.

و اینم بگم.. نمایش ۳۵ دقیقه بود .. اما درج شده ۵۰ دقیقه.

و سالن هم که قربونش برم انقدر استاندارد بود .. که ۳-۴ ردیفِ آخر نه دیدِ کامل به صحنه داشتن .. نه میتونستن به ایستند که کامل ببینن! (به علت سقف کوتاه)

در آخر .. بعضی از بازیگران خداییش با همون دیالوگ‌های کم.. نقششون رو درست ایفا کردن..
خانمِ برقعیان .. کمی خانمِ رجبی و آقای امید .. و متاسفانه دیگر هیچ.