ایشان مردی ست که تئاتر، همه ی روح و جان اش است.
مردی که به گفته ی استادِ همه ی ما ، #استاد_سمندریان، تک تکِ سلول های جسم اش هنرپیشه ست.
هنرپیشه ای که بیشترین قلّه های آثارِ کلاسیک به ویژه #شکسپیر را در #تئاتر و #رادیو درنوردیده؛
از #هملت، #مکبث، #لیرشاه، تا کلاسیک های یونانِ باستان،
از #ادیپوس_شهریار تا #پرومته_در_زنجیر.
هنرپیشه ای که اگر نمایشگرِ سرزمینی دیگر بود-که بر این گونه هنر به درستی ارج می نهند-نشانِ #شوالیه_ی_هنر را از آنِ خود می کرد و یک #شکسپیرین تعبیر می شد .
همانندِ هنرپیشگانِ ... دیدن ادامه ›› بریتانیایی:
#پل_اسکوفیلد، #پیتر_اوتول، #ریچارد_برتون#لارنس_اولیویه، و از این دست .
بازیگرانی که ابزارِ این شاخه از نمایش را به صورتی ویژه و ناب دارا هستند؛
بدن، بیان و حرکت را با تکنیک هایی خلاقانه بر نقش پیاده می کنند.
او امشب با شکوهِ بسیاری نمایش را به پایان بُرد ؛
اگرچه با زخمی بر پیشانی و دلی غمگین .
اگرچه با تبی بالا در قامتِ #کالیگولا، تراژدی را به نهایت رَسانْد ؛
اما حضورِ تماشاگرانی فرهیخته نشان داد که او هنوز زنده است،
و می تواند نور بیاَفشانَد .
او هنرمندی برجسته و ممتاز است؛
جناب آقای #میکاییل_شهرستانی.
و کارگردانی فهیم، که با نگاهی عمیق به تفکرِ #آلبر_کامو و درونمایه ی اثر، بیهودگی را به ثمربخش ترین شکل از اجرا به دیدِ همگان نهاد .
ایشان هنرمندی خلاق،
سرکار خانمِ #رؤیا_اسدی هستند .
پس برای نمایشی مستقل، که بدونِ هیچ پشتوانه ی حمایتی، در میزانی استاندارد، با بهترین کیفیت، بر صحنه است ،
باید کلاه از سر برداشت و به احترامش ایستاد .
خسته نباشید به این زوجِ هنرمند با اجرایی شایسته و پُر بار،
به امیدِ درخششی دیگر.


شهریار حمزیان
چهارم مهرماه ۱۴۰۳