تیوال | عرفان ضرغامی درباره نمایش ادبیات: گذشته از صندلی های نا راحت سالن شماره ۳ و تأخیر بیست و پنج دقیقه ای مأ

SB > com/org | (HTTPS) localhost : 09:23:17

عرفان ضرغامی (u.32zc3h) درباره نمایش ادبیات i

گذشته از صندلی های نا راحت سالن شماره ۳ و تأخیر بیست و پنج دقیقه ای مألوف مجموعه شهرزاد، "ادبیات" تئاتری دغدغه دار، جدی و دیالوگ محورست ... دیدن ادامه ›› که به جایگاه زن ایرانی و سیر تطور آن در دل دوره های تاریخی مختلف می پردازد و مصاف زن ایرانی با قدرت و اثر این مواجهه در گذر زمان را به تصویر می کشد. به نظر همه نمایش همان "خطابه - اجرایی" است که کاراکتر دختر نوشته و در نخستین صحنه بر میز استاد راهنما نهاده است. استاد راست میگوید آنچه دختر نوشته، ملغمه ای است هزار فرمه ولی آیا این ملغمه، نمودار هزار پاره هویت زن ایرانی در طول تاریخ این سرزمین نیست؟!
هر دو بازیگر حرفه ای اند. بازیگر زن با بیان قویتر، حرفه ای تر و خیره کننده تر.
ریتم در میانه کار کمی افت می کند اما برمی گردد. کارگردانی خوب است اما روایت ماقبل عصمت و مابعد عصمت کمی کشدارست.
روایت زن باردار (عصمت) که روایت نجات دهنده اثرست، اگر زودتر آغاز میشد؛ شاید همان افت ریتم میانه کار هم وجود نداشت.
طبعا میزان اکت و حرکت در نمایش کمست و این ممکنست خرده ای کسالت آور باشد به ویژه برای مخاطبان عزیزی که سن کمتر دارند و خرده حوصله ای تنگ.
دیگر آنکه بنظرم انتخاب عنوان "ادبیات" برای این نمایش، پر بیراه نیست اما بی راهست ...
ضمنا از نوشته مهام میقانی عزیز در بروشور لذتی وافر بردم.
مجموعا کاری است که در انتقال پیام خود موفق است و ارزش دیدن دارد.