خیلی خوب فضای نمایشنامه‌های چخوف رو منتقل کرده بودند: پر از جنب‌جوش و روابط پیچیده. صحنه جزییات دلپذیری داشت و عمق و بعدش جوری طراحی شده بود که تو داستان کاملاً کاربردی بود.
من فکر میکنم اگه مخاطب نتونه اونقدری که باید و شاید به قصه نزدیک بشه...و خب قصه باورپذیر باشه...به خاطر تفاوت روابط تو ایران و روسیه‌ست. وگرنه قصه، ایرانی شده‌ی بسیار خوبی از چخوفه.