از لحظه اول که وارد سالن میشید صحنه و چیدمان جالبش توجهتون رو جلب میکنه،بازی بی نظیر خانم نقوی و لحظه هایی که در سکوت خلق میکردن تا اولین دیالوگشون و لبخند های مرموز و جذابی که هنگام ریختن بورش میزدن ،همشون عالی بود ،
بازی آقای ابر حرف نداشت،تداوم حس و پاساژ حسی که لحظه ای قطع نمیشد ، بداهه پردازی هایی که در لحظه میگفتند واقعا تاثیر گذار بود ، یک جایی از یکی از تماشاگرها گوشی گرفتند که هنوز اون نگاه و لحن تاثیر گذار تو خاطرم هست.
آهنگ هایی که پخش شد،نور پردازی های درست و به جا،افکت ها و اکوهایی که انجام میشد،متن و طراحی صحنه و همه چیز کار رو دوست داشتم و به نظرم خیلی خیلی به جا بود.
بعضا به عنوان مخاطب یه جاهایی از پرش های حسی زیاد , احساس میکردم قراره ترک بخورم ولی آقای ابر به هیچ عنوان این کار براشون سخت نبود و این خیلی به دل میشست.
متن رو خیلی دوست داشتم.
در کل خسته نباشید میگم به تک تک افرادی که در آماده شدن این کار سهمی داشتند.امیدوارم تمدید شه.
پ ن: کسی اسم اون ملودی که مثلا صدای نازنین بود رو میدونه؟:)