اجرای پایانی رو دیدم، طبیعتاً به خاطر اسم مک دونا رفتم و خب این نمایشنامه رو قبلا خونده بودم و دوست داشتم اجراش رو ببینم. آخرین باری که به تماشای یکی از آثار مک دونا رفتم کاملاً ناامید شدم، گفتم یه شانس دیگه به خودم بدم.
در مجموع از دیدنش راضی‌ام، بازی‌ها متوسط بود و صدای شخصیت اصلی هم خوب شنیده نمیشد. ولی صحنه پردازی و وسایل صحنه خیلی خوب و تاثیرگذار انتخاب شده بود. دیگه الان هر تئاتری میری صحنه‌پردازیش یه صحنه‌ی کاملاً تاریکه و دو تا صندلی و نهایتا یه ویدئو پروژکتور که گاهی تصویر بندازن روش...اینکه صحنه روشن بود و با جزئیات اتاق یک هتل رو نشون میداد، و همینطور اون قسمت که اتاق پشتی بود، و دست‌های قطع شده همگی خیلی خوب بودند.
امیدوارم بار بعدی که یه اجرا از مک دونا میره، از این هم درخشان‌تر باشه.
همگی عوامل خسته نباشید.