به عنوان سخن ابتدایی باید گفت «کمدی الهی» گلستانی چه اصولی و چه سلیقه ای یک شاهکار به تمام معناست.
نانِ موفقیت‌اش را از کارگردانی خارق‌‌العاده‌اش میخورد، با لحنی منحصر بفرد، سروده های دانته را بازگو میکند و درست هم عمل میکند. به خصوص در خلقِ اتمسفر از همه دست بالاتر را دارد.

جدا از بحث، من به شخصه اعتقاد دارم چیزی که در ادبیات شرق و به خصوص از قرار معلوم در ادبیات ایران جای‌اش همواره خالی بود، حضور یک نفر با تفکر «دانته» که به همان ظرافت، سخن از مذهب ضدایی و انسان محوری و تکیه بر توانایی انسانی به جای متافیزیک و ماورالطبیعه کند. سروده های دانته سال های بسیار زیادِ بعد باعث بوجود آمدن اروپایی نسبتاً با ثبات شد و دروازه های جهان اول را به سوی مردمان آن سرزمین گشود.
شاید یک «احمد کسرویِ» خفیف تر که کمتر افراطی و رادیکال هم باشد، میتوانست تفکری بسازد تا امروزه انقدر غرق و دستمایه یِ ایدئولوژیست های افراط گرا نباشیم.

«کمدی الهی» را چه خوانده باشید چه نه حتما ببینید، و یادتان باشد در فصل ابتدایی یا دوزخ به موسیقی میانی با دقت گوش دهید، موسیقی که هیچ وقت نشنیده اید و بعداً هم پیدایش نمیکنید اما ممکن است هرروزه در جاهای مختلف بشنوید😉

روحِ بِلَک مامبایِ فقید هم شاد.

خداقوت و خسته نباشید🌹🌹🌹🙏🏻