این شاید پنجمین بار بود که به تماشای این اثر نشستم و خب اگر فرصت باشه باز هم حتما خواهم نشست،پیشنهادم به کسانی که هشتاد درصد جامعه مون رو تشکیل میدن(شایدم بیشتر)اینه که حتما این نمایش رو ببینن چون هممون تو زندگیمون نقطه های تاریکی داریم که این نمایش اونارو لمس میکنه و ما بی اختیار مجبور به همزاد پنداری هستیم. به عنوان یک مخاطب تئاتر بین قطعا این تئاتر جز بهترین تئاتر هایی هست که دیدم.از نقاط قوت این کار قطعا بازی تر وتمیز بازیگران و کارگردانی این اثر هست و طبیعتا صحنه و نور وافکت و لباس هم در خدمت بازیگران و کارگردان هست و نتیجتا همه ی این ها به خلق نمایشی به یادماندنی کمک کردند،قطعا هیچ نمایشی بی عیب وایراد نیست ولی مهم اینه که بعد ازدیدنش حالت خوب باشه و لذت برده باشی اونوقت دیگه جز خاطره خوب چیزی یادت نمیمونه.در نهایت خسته نباشید میگم به نویسنده و کارگردان و بازیگران و تمامی عوامل رفقای نازنین،قطعا درآینده ازشما بیشتر خواهیم شنید❤️🌹