بزرگ‌ترین نکته‌ی مثبت کار بازی آقای تفتی بود. صدای همه‌ی سازها هم از سازهایی که تا به حال دیدم قشنگ‌تر بود و همین باعث میشد تاریکی‌های بیش از حد صحنه قابل تحمل بشه. صدای آقای کاکاوند کیفیت خوبی نداشت که یا مشکل از میکروفون بود یا از اسپیکر!
در کل نحوه‌ی روایت داستان لیلی و مجنون جالب بود اما بعضی از قسمت‌های نمایش گیرا نبود و مخاطب رو همراه نمیکرد. متن یکنواختی داره و همین باعث خستگی میشد.