خدا قوت به همه عوامل و مخصوصا آقای شرفی. کاش تیوال گزینه ای داشت که با فعال کردنش نمایشهایی که بهنام شرفی اجرا داره برای مخاطب پیامک میشد!
ابتکار تلفیق موضوع داعش و هالیوود، تداعی کننده باطن و ظاهر پدیده ای است که سالها خاورمیانه و انسانهایش را به بردگی کشانده. تضادهای واقعیت و روایت های هالیوودی در توصیف بازار بردگان به خوبی مشهود است. اینکه فندک با اصرار هم سیگار را روشن نکند تا جورج مجبور شود برای مدیریت استرس خود سازدهنی بنوازد اتفاق خوبی است که لااقل یکی از کلیشه های مزخرف نمایشی را حذف می کند. کابوس های داعشی وقتی در حمله کاترینا به جورج بازی می شود خیلی ملموس تر از قصه گویی های کسل کنندس. آن هم با آنهمه جزئیات بی مورد و سیر تصاعدی! همینکه از ۶ نفر و ۱۰ نفر به ۲۰ تا و ۱۰۰ ختم نشد جای شکرش باقی است!!
نور لامپهای میز گریم بدجوری تو‌ چشم تماشاچیان ردیفهای پایین بخش A هست. ارتفاع میز وسط هم طوری بلند است که دید صندلی های پایین رو کور می کند و کلا هم زیادی است.
دکور جذاب و حس احترام گذاشتن به مخاطب را منتقل می کند ولی متحرک نبودن و ۲طبقه نبودنش هم هیچ لطمه ای به کار نمی زند.