من شبی که گذشت به نمایش کار نشسته بودم راستیت محور داستان خیلی جالب بود چیزایی که تو هر اپیزود وجود داشت منو به یاد مشکلاتی مینداخت که تو زندگی‌هامون مشاهده کرده بودیم.در کل یک بار دیدن کار واقعا ارزشش رو داشت.
فقط میتونم باگ هایی که میتونم بگم از بازیگر های عقب صحنه بود؛تو همه جا اینطوری نبود ولی دو سه جا حرکت هایی که داشتن باعث می‌شد حواس من مخاطب به بازیگر هایی که دیالوگ رد و بدل میکنن پرت بشه.

کارهای ویسنی‌یک اغلب به شدت شاعرانه‌اند و این نمایشنامه در دست کارگردان و گروه حرفه‌ایش شاعرانه‌تر هم شده بود. بازی‌های خوب و اثرگذار، انرژی و ریتم خوب، طراحی صحنه مینیمال و درست و...
حضور تمام بازیگران روی صحنه‌‌ای که با پرده‌های توری از هم مجزا می‌شد، بسیار فکر درخشانی بود، چون هم لایه‌های دیگری به اجرا اضافه می‌کرد و هم با منطق درونی کلاژ طور نمایشنامه همخوانی بیشتری داشت، همچنین در توزیع اهمیت نقش‌ها کاملا یکسان عمل می‌کرد، یعنی پیش صحنه و بازیگران جلویی همان اندازه مهم بودند که‌پس صحنه و موش‌ها...
در نهایت بعد از مدت‌ها کاری دیدم که بعد از بیرون اومدن از سالن حالم خوب بود
واقعا دست مریزاد به کارگردان و تیم عالیش و امیدوارم همیشه موفق باشند
ارادت

نمایش عالی ای بود آدم رو به فکر فرو میبرد و حتما پیشنهاد میشه
کار بازیگران عالی بود مخصوصا نقش لوئی و بازی آقای ژنرال
به امید موفقیتهای روزافزون تمام دست اندرکاران.