عرض سلام و خسته نباشید خدمت کلیه عوامل محترم نمایش بخصوص کارگردان و تهیه کننده محترم ، جناب آقای مازندرانی؛
توفیقی حاصل شد که پس از مدتی دوری از تئاتر ، دوباره بوی خوش صحنه و شب بیداری های پلاتو های دانشجویی را به یاد بی آورم و پس از نمایش شما ، با فرزندم قدم زنان درباره آن صحبت کنم .
با اشکالاتی که در همه نمایش ها می توان یافت ، نقطه قوت این نمایش را می توان به نوعی نگاه دیگر به داستان داشت و روایت ساده آن را به فال نیک گرفت .
البته با توجه به فضای داستان که در فرانسه اتفاق می افتد ، می توانست از موسیقی های عاشقانه و آرام فرانسوی مانند سان لورنزو ساخته انریکو ماسیاس یا دیگر موسیقیدانان فرانسوی استفاده کرد.
همچنین جسارتا از نظر بنده شکست دیوار چهارم در جهت ایجاد فضای طنز بیشتر می توانست دقیق تر و با ری اکشن های بهتر بازیگران همراه شود .
ضمنا چنانچه از نورهای رنگی خاص برای فضاهای مختلف استفاده می شد ، شاید احساس بهتری به تماشاچی منتقل می شد .
با این حال ممنون از ایجاد موقعیت تنفس و استشمام فضای دوست داشتنی صحنه .
به امید اجراهایی کاملتر و حرفه ای تر . موفق باشید و برقرار.