خداقوت به تمام انسان‌های شریف این اجرا
دوستان دیدن این کار رو از دست ندید.

.یه دیالوگ گفته شد که درک کردن هنرمندا کار آسونیه ولی برای خیلی‌ها سخته... فکر کنم این دیالوگ که کریستین(_مهتاب وجدانی_) گفت چکیده کُل نمایش بود...ما در اطراف خودمون ونسان‌های( _امیرحسین سرداریان_) زیادی میبینیم که نسبت بهشون بی اهمیتیم،و وای به حال ما که با درک نکردن این آدما اُمید رو ازشون میگیریم.
-

تجربه‌ی دیدن این نمایش برای شخص من که در حالِ یادگیری بازیگری هستم تاثیر بسزایی داشت چون تمام عناصر حسی و بصری رو درگیر میکرد، من در این ... دیدن ادامه ›› اجرا به شدت متداکتینگ دیدم و لحظه‌هایی از تلاقیِ نگاه ها.سکوت‌های درست.نور و موسیقی در خدمت صحنه و بازیگران بود...هیچ تپقی زده نشد،عجله‌ای وجود نداشت،ریتم نرم بود اما تمپو درونی بازیگران به قدری زیاد بود که تورو ول نمیکرد یا شاید چون ردیف اول بودم این حسو داشتم.
-
-

من در این اجرا رمئو ژولیت دیدم، مکبث و لیدی مکبث دیدم، هملت دیدم و یک مُدل سخنگو(کریستین) دیدم که اسپویل نمیکنم لذت بردم.
.

هرصحنه تابلویی بود از نقاشی‌های ونگوگ،آبی و زرد و قرمز.رنگ‌هایی خالص که زیبا بود بدونِ شلوغی و گریم‌های درست.
و متاسفانه من هیچ تبلیغی از این کار ندیدم این اجرا نباید حتی یک صندلی خالی داشته باشه به زعم من.
-
در پایان دوباره پیشنهاد میکنم دیدن این کار رو،بازیگران به شدت درگیر نقشاشون هستند وباید خسته نباشید گفت به گروه کارگردانی وهمچنین عوامل پشت صحنه
این روزها تاتر کار کردن خیلی سخت شده ولی تاتر خوب هم سخت پیدا میشه شاید سالی یکی که خداروشکر من موفق شدم.