تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
خانه نمایش دا
تماشاخانه طهرانSB > com/org | (HTTPS) localhost : 09:38:29
سلام
نظرات من به عنوان یک مخاطب عادی:
۱.اول از هر چیز، تشکر میکنم از اون تماشاگران عزیزی که چیپس و پفک میخوردن و بلند بلند حرف می‌زدند. واقعا ... دیدن ادامه ›› لذت بردم.
۲.حالا در مورد نمایش بخوام صحبت کنم. خلاصه ای که من از نمایش متوجه شدم: یک گروه نمایش میخوان رومئو و ژولیت رو اجرا کنن ولی با مشکلاتی مواجه میشن. علاوه بر مشکلات تدارکاتی اجرا، افراد نمایش مساله هایی(اکثرا عاشقانه) دارند. آخر نمایش هم که دکور اصلا نمیرسه و کارگردان تک و تنها مونده و با یک اجرای ناقص.
۳.داستان: در خود نمایش این سوال مطرح میشه که در این اوضاع مملکت چرا رومئو و ژولیت یا عشق؟ اینجا بنظر اجرا میخواد جواب کسایی رو بده که احتمالا این سوال رو میپرسن. از اینجا بود که حس کردم نمایش یک دغدغه دارد و آن هم عشق در این دوران است. وقتی دو شخصیت عاشق(اسمشان یادم نیست، همان دو نفر که پدر پسر، از پدر دختر کلاهبرداری کرده) وارد شدند، بیشتر امیدوار شدم که قرار است یک داستان موازی و مشابه رومئوژولیت داشته باشم،ولی خب امروزی تر. اما ناگهان تمام شد! گفتم خب لابد برمی‌گردند. اما برگشتی نبود! در کل نمایش ما قضیه های عاشقانه ای می‌دیدیم که در حد ۵ دقیقه هم نبود و تمام می‌شد. این‌ها چه کمکی به درام داستان کرد؟ تماشاگرانی که دو دوست دخترش آمده بودند، جالب بود، ولی خب که چه؟! دختری که خواستگارش را دوست داشت ولی معیارهایش مالی بود! دیگری پسری که مادر کنترل‌گرش در روابط عاشقانه او تاثیر گذاشته و...
بنظر نویسنده انواع عشق های امروزی را می‌خواهد نشان بدهد(که نداد) ولی خب اصلا من تماشاگر با کدام یک از این چالش ها می‌توانستم همدلی داشته باشم؟
ابتدای داستان پراکنده بود ولی قابل قبول.
اما در میانه داستان مخاطب با کنش/چالشی مواجه نمی‌شود. هیچکدام از مسائل اصلا پرداخت و شخصیت پردازی که بماند، زمانی نداشت که من مخاطب را تحت تاثیر قرار بدهد. حتی خانم کارگردان که بیشترین بخش نمایش را داشت.
وقتی نمایشنامه، میانه ندارد طبیعتا پایانی هم وجود ندارد.
۴.شخصیت پردازی: شخصیت در مواجه با چالش‌هاست که کنش انجام می‌دهد و شخصیت پردازی صورت می‌گیرد. در پاراگراف قبلی گفتم این نمایش چالش های قابل قبولی نداشت و در نتیجه شخصیت‌پردازی ای هم مشاهده نشد.
در طول نمایش با هیچکدام از شخصیت ها نتوانستم همدل شوم.
۵.نمایش تقریبا یک ساعت ۴۰ دقیقه بود. بدون شک پر از اضافات بود. پر از بخش هایی که اصلا کمکی به درام نمایش نمی‌کرد. به عنوان مثال:۱) فکر کنم سمانه بود که ۴۰ میلیون برده بود ترکیه. ۲)کلا حضور خانم سیما تیرانداز ۳) حضور اینفلوئنسرها
۶.محتوا نمایش چی بود؟ دو تاکید در نمایش بود. یکی عشق و دیگری مشکلات تولید یک نمایش. بنظر نمایش قصد داشته عشق تم اصلی باشد.(هرچند موفق نبوده) می‌توان حضور تهیه کننده و سایر مشکلات نمایش را داستان فرعی دانست. هر چند داستان فرعی ای که با داستان اصلی رقابت داشت!
۷.برای بازیگری ها و میزانسن تلاش شده بود. نقطه قوت نمایش اینجا بود. خسته نباشید. مشخص بود تمرین شده است و قابل احترام است.
۸.به عنوان یک نکته فرعی در یک جای نمایش، فکر کنم شکوفه قرار شد مهاجرت کنه و نفس بجاش بازی کنه(اسم ها رو اطمینان ندارم). بعد گفته شد نفس خیلی کوچیکه برای نقش مادر ژولیت. ولی خب تفاوتی بین نفس و شکوفه نبودها!
دیگه بیشتر از این حافظه یاری نمیده. برای نمایش تلاش شده، و برای من نمایشی که حس کنم برایش وقت گذاشته شده، قابل احترام است. ولی بدلایلی که گفتم نتوانستم ارتباطی با نمایش برقرار کنم.
موفق باشید.
نظرات من به عنوان یک مخاطب عادی:
۱.اول از هر چیز، تشکر میکنم از اون تماشاگران عزیزی که چیپس و پفک میخوردن و بلند بلند حرف می‌زدند. واقعا ... دیدن ادامه ›› لذت بردم.
۲.حالا در مورد نمایش بخوام صحبت کنم. خلاصه ای که من از نمایش متوجه شدم: یک گروه نمایش میخوان رومئو و ژولیت رو اجرا کنن ولی با مشکلاتی مواجه میشن. علاوه بر مشکلات تدارکاتی اجرا، افراد نمایش مساله هایی(اکثرا عاشقانه) دارند. آخر نمایش هم که دکور اصلا نمیرسه و کارگردان تک و تنها مونده و با یک اجرای ناقص.
۳.داستان: در خود نمایش این سوال مطرح میشه که در این اوضاع مملکت چرا رومئو و ژولیت یا عشق؟ اینجا بنظر اجرا میخواد جواب کسایی رو بده که احتمالا این سوال رو میپرسن. از اینجا بود که حس کردم نمایش یک دغدغه دارد و آن هم عشق در این دوران است. وقتی دو شخصیت عاشق(اسمشان یادم نیست، همان دو نفر که پدر پسر، از پدر دختر کلاهبرداری کرده) وارد شدند، بیشتر امیدوار شدم که قرار است یک داستان موازی و مشابه رومئوژولیت داشته باشم،ولی خب امروزی تر. اما ناگهان تمام شد! گفتم خب لابد برمی‌گردند. اما برگشتی نبود! در کل نمایش ما قضیه های عاشقانه ای می‌دیدیم که در حد ۵ دقیقه هم نبود و تمام می‌شد. این‌ها چه کمکی به درام داستان کرد؟ تماشاگرانی که دو دوست دخترش آمده بودند، جالب بود، ولی خب که چه؟! دختری که خواستگارش را دوست داشت ولی معیارهایش مالی بود! دیگری پسری که مادر کنترل‌گرش در روابط عاشقانه او تاثیر گذاشته و...
بنظر نویسنده انواع عشق های امروزی را می‌خواهد نشان بدهد(که نداد) ولی خب اصلا من تماشاگر با کدام یک از این چالش ها می‌توانستم همدلی داشته باشم؟
ابتدای داستان پراکنده بود ولی قابل قبول.
اما در میانه داستان مخاطب با کنش/چالشی مواجه نمی‌شود. هیچکدام از مسائل اصلا پرداخت و شخصیت پردازی که بماند، زمانی نداشت که من مخاطب را تحت تاثیر قرار بدهد. حتی خانم کارگردان که بیشترین بخش نمایش را داشت.
وقتی نمایشنامه، میانه ندارد طبیعتا پایانی هم وجود ندارد.
۴.شخصیت پردازی: شخصیت در مواجه با چالش‌هاست که کنش انجام می‌دهد و شخصیت پردازی صورت می‌گیرد. در پاراگراف قبلی گفتم این نمایش چالش های قابل قبولی نداشت و در نتیجه شخصیت‌پردازی ای هم مشاهده نشد.
در طول نمایش با هیچکدام از شخصیت ها نتوانستم همدل شوم.
۵.نمایش تقریبا یک ساعت ۴۰ دقیقه بود. بدون شک پر از اضافات بود. پر از بخش هایی که اصلا کمکی به درام نمایش نمی‌کرد. به عنوان مثال:۱) فکر کنم سمانه بود که ۴۰ میلیون برده بود ترکیه. ۲)کلا حضور خانم سیما تیرانداز ۳) حضور اینفلوئنسرها
۶.محتوا نمایش چی بود؟ دو تاکید در نمایش بود. یکی عشق و دیگری مشکلات تولید یک نمایش. بنظر نمایش قصد داشته عشق تم اصلی باشد.(هرچند موفق نبوده) می‌توان حضور تهیه کننده و سایر مشکلات نمایش را داستان فرعی دانست. هر چند داستان فرعی ای که با داستان اصلی رقابت داشت!
۷.برای بازیگری ها و میزانسن تلاش شده بود. نقطه قوت نمایش اینجا بود. خسته نباشید. مشخص بود تمرین شده است و قابل احترام است.
۸.به عنوان یک نکته فرعی در یک جای نمایش، فکر کنم شکوفه قرار شد مهاجرت کنه و نفس بجاش بازی کنه(اسم ها رو اطمینان ندارم). بعد گفته شد نفس خیلی کوچیکه برای نقش مادر ژولیت. ولی خب تفاوتی بین نفس و شکوفه نبودها!
دیگه بیشتر از این حافظه یاری نمیده. برای نمایش تلاش شده، و برای من نمایشی که حس کنم برایش وقت گذاشته شده، قابل احترام است. ولی بدلایلی که گفتم نتوانستم ارتباطی با نمایش برقرار کنم.
موفق باشید.
مهرنوش مومنی (noonoosh_mehr)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۲ آبان ۱۴۰۰
راستش خودِ خانم سیما تیرانداز در اجرای نمایشِ «مانش » با کناردستی‌هاش اونقدر صحبت کرد که ناچار شدم تذکر بدم و چقدر هم بهشون برخورد 🤦🏼♀️ اونجا بود که توی خودم شکستم و انتظارم از مخاطبینِ عام پایین اومد 😩 ولی اخه چیپس و تنقلات در حینِ تماشای نمایش رو کجای دلمون بذاریم ؟ یعنی هیچ مسئولِ سالنی وجود نداره ؟
۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۲
دوست‌دارم
( ۳ )
پاسخ
منتظر اجرای نمایش کلاسیک و عاشقانه داشتم اما ...
داستان عشق های سطحی
داستان کلاهبرداری از پدر معشوق و اشتیاق برای برقرار کردن ارتباط که همه بی فرجام بود و پسری که وسواس فکری داشت و دعوای بعد از ورود به سالن که ۳ نفر از صحنه نمایش خارج شدند و یک نفر برای دیدن ادامه برنامه مجدد وارد سالن شد و همه این ها کجا و رمئو ژولیت کجا
متاسفانه سطح خیلی پایین از یک نمایش به اجرا گذاشته شد
داستان عشق های سطحی
داستان کلاهبرداری از پدر معشوق و اشتیاق برای برقرار کردن ارتباط که همه بی فرجام بود و پسری که وسواس فکری داشت و دعوای بعد از ورود به سالن که ۳ نفر از صحنه نمایش خارج شدند و یک نفر برای دیدن ادامه برنامه مجدد وارد سالن شد و همه این ها کجا و رمئو ژولیت کجا
متاسفانه سطح خیلی پایین از یک نمایش به اجرا گذاشته شد
سلام دوست عزیز ممنون از نظرتون و حضورتون
درمورد اینکه انتظار اجرای کلاسیک و عاشقانه‌ی رومئو و ژولیت رو داشتین باید عرض کنم داخل پوستر نوشته شده که نویسنده خانم تبریزی هستن و در خلاصه‌ی نمایش هم آمده که گروهی قصد دارند نمایش رومئو و ژولیت را اجرا ببرند اما…
به نظرم گویای ماجرای نمایش هست
با تشکر از نظر و حضور شما 🙏🏻☘️
درمورد اینکه انتظار اجرای کلاسیک و عاشقانه‌ی رومئو و ژولیت رو داشتین باید عرض کنم داخل پوستر نوشته شده که نویسنده خانم تبریزی هستن و در خلاصه‌ی نمایش هم آمده که گروهی قصد دارند نمایش رومئو و ژولیت را اجرا ببرند اما…
به نظرم گویای ماجرای نمایش هست
با تشکر از نظر و حضور شما 🙏🏻☘️
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۸,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۳۰ برنامه
+۹,۳۰۰,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۹۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
