نمایش از نظر جزئیات فکر شده چیزی کم نداشت، از نظر محتوا و خط داستانی هم همینطور. اما مقداری از جزئیات به نظر هدر رفت: ای کاش مخاطب هم در نظر گرفته شده بود. بعد از دو ساعت و نیم تماشای ریتم داستانی تند و سنگین، بسیار برای مخاطب دشوار است که همه ی جزئیات را ببلعد! ای کاش زمان کوتاه تر بود، بسیاری از صحنه ها به نطر محتوای تکراری داشتند و شاید میشد حذفشان کرد. بازیگری هم جای نقد داشت: میشد احساس کرد که بعضی صحنه ها بسیار غم‌انگیز بودند، اما این احساس در مخاطب ایجاد میشد که این صحنه غم انگیز است!انگار که با پلاکارد نوشته باشند : غمگین شوید! احساسات از بازیگر به مخاطب منتقل نمیشد، یا شاید این فقط شرایط شبی بود که من این نمایش را دیدم.
در کل اما، داستان روایت شده به شدت به جا و درست در این موقعیت است، پیشنهاد میکنم.