در مورد خود نمایش:
من بازی ها رو دوست داشتم (مخصوصا بازی خانم سیما تیرانداز) ولی نمایشنامه رو نه. تئاتر بین حرفه ای نیستم ولی معیارم برای تئاتر دیدن اینه که یه جایی از مغزم رو قلقلک بده و تو راه برگشت کلا درگیرم کنه ولی در مورد این تئاتر برای من اینجوری نبود.
اون قسمت هایی که ترانه های قدیمی رو میخوندن به نظرم خیلی تکرار شد. و اوجش هم اونجا بود که گفتن همه بلند شن و دست بزنن و ترانه دوست دارم رو تکرار کنن، آخه چرا، مگه اومدیم کنسرت...
در مورد تماشاگران:
به نظر من (نظر کاملا شخصی خودمه) اینستاگرام و شبکه های اجتماعی دیگه شاید باعث شده باشن که افراد بیشتری بیان تئاتر و مخاطب تئاتر زیاد بشه ولی خیلی از این مخاطب ها فیک هستن یعنی فقط میان تئاتر که بگن ما رفتیم تئاتر، اونهایی که موبایلشون رو خاموش نمیکنن و مدام عکس و فیلم میگیرن، اونهایی که مدام حرف میزنن، اونهایی که تحمل حتی چند دقیقه سکوت رو توی این نمایش ندارن و ......

در مورد نحوه برگزاری:
من امسال 2 تا تئاتر تو سالن شهرزاد دیدم هر 2 بار تئاتر با تاخیر برگزار شد. تازه بعد از اینکه نمایش هم شروع شده ... دیدن ادامه ›› بود باز هم یک سری از تماشاگرها میومدن و میرفتن. واقعا کار سختیه که نمایش سر ساعت شروع بشه و هر شخصی رو که دیر اومد رو راه ندن!؟ یه مورد دیگه هم این بود که تو این نمایش گفتن ما بارکد خوان نداریم و حتما باید بلیط ها رو پرینت بگیرید، که به نظرم باعث شد یک سری کاغذ بیخودی چاپ بشه و هدر بره.