تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
تماشاخانه طهران
خانه نمایش داSB > com/org | (HTTPS) localhost : 09:51:21
شیفتگان ماجرا
اولیس و سرنوشتش به شدت مرا یاد رمان تهوع و شخصیت اول داستان می انداخت . لذا ترجیح میدهم از توصیفات زیبا و شیوای ژان پل سارتر ... دیدن ادامه ›› بهره ببرم . ژان پل سارتر در رمان تهوع می نویسد (ترجمه محمدرضا پارسایار) :
به این فکر کردم که برای اینکه یک واقعه پیش پا افتاده تبدیل به ماجرا شود ، کافی است و لازم است که آن را تعریف کنم . این همان چیزی است که مردم را گول می زند ، آدم همیشه قصه گوست . با قصه های خودش و دیگران زندگی می کند . هرچه را که برایش رخ می دهد ، از خلال همین قصه ها می بیند و تلاش می کند طوری زندگی کند که انگار دارد آن را نقل می کند . ولی باید بین زندگی و قصه گویی یکی را انتخاب کند .
در جاهای دیگر رمان نیز شخصیت اصلی تمایل به درگیر کردن خود با حس ماجراجویی در زندگی و سعی در گریز از حقیقت برگشت ناپذیری زمان دارد اما به گفته خودش این احساس ماجرا همان احساس برگشت ناپذیری زمان است . یعنی هرچه سعی کنیم که از این حقیقت دور شویم و به سمت ماجرا برویم به حقیقت نزدیک تر شده ایم چراکه احساس ماجرا نمیتواند برگشت ناپذیری زمان را نفی کند لذا ناچارا و با سرخوردگی به تایید آن روی می آورد . مثلا در جایی می گوید :
شاید در دنیا هیچ چیز را به اندازه احساس ماجرا دوست نداشته باشم . ولی هر وقت بخواهد می آید . خیلی زود می رود و از رفتنش چقدر سرد و بی روح می شوم ! آیا با من این دیدار های کوتاه و مسخره را می کند تا نشانم بدهم که زندگی ام را هدر داده ام ؟
همچنین می گوید :
ناگهان احساس می کنیم که زمان جاری است ، که هر لحظه به لحظه دیگر منتهی می شود ، این یکی به دیگری ، و همین طور تا آخر ؛ که هر لحظه نیست و نابود می شود و تلاش ما برای نگه داشتنش بیهوده است ، و غیره و غیره . بعد این ویژگی را به رویدادهایی نسبت می دهیم که در لحظه برایمان پدید می آیند . چیزی که به ظاهر تعلق دارد متعلق به محتوا می دانیم .
در نمایش اودیسه ۲۰۲۰ هم ما با چنین چیزی مواجه ایم . زمان دایره وار طی می شود و ما شیفتگان ماجرا سعی داریم که با ماجراجویی و تعریف ماجرا حقیقت برگشت ناپذیری زمان را نفی کرده و این کیفیت را به رویداد ها و ماجراها نسبت دهیم . دوست داریم چیزی که به محتوای زندگی بشری مربوط است را به فرم و ظاهر اتفاقات و ماجراها نسبت بدهیم ، از آنها اسطوره بسازیم و برداشت های دلخواهمان را داشته باشیم . غافل از آنکه این روند همیشه بوده و خواهد بود . اولیس تمایل به انکار دایره های روی دیوار که بیانگر همین مسئله هست دارد اما هر بار ناکام می ماند و کوزه زائده دار را بر زمین می زند و از نو می سازد چراکه این زائده همان تمایل به احساس ماجرا و گریز از برگشت ناپذیری زمان است . در حالی که گریز از حقیقت ما را بیشتر و دردناک تر با حقیقت مواجه می سازد و این دوگانگی به شکستن کوزه می انجامد . اولیس محکوم است به وجود و کوزه سازی ! از نظر من نگرشی است اگزیستانسیال . اگر اشتباه نکنم هم در جایی هم می خواهد از رفیقش که مدام حقایقی را گوشزد می کند عذرخواهی کند و با صدایی مشابه حالت تهوع می گوید : من عُ عُعع عُععع .... که مرا یاد رمان سارتر و لحظات تهوع آور مواجه با حقیقت در داستان می انداخت . در پایان نیز به علاقمندان این نمایش ( شخصا بعد از ماه ها تئاتر دیدم و بسیار لذت بردم ) توصیه میکنم رمان تهوع از ژان پل سارتر را هم بخوانند و از توصیفات فلسفی و تامل برانگیزش لذت ببرند .
اولیس و سرنوشتش به شدت مرا یاد رمان تهوع و شخصیت اول داستان می انداخت . لذا ترجیح میدهم از توصیفات زیبا و شیوای ژان پل سارتر ... دیدن ادامه ›› بهره ببرم . ژان پل سارتر در رمان تهوع می نویسد (ترجمه محمدرضا پارسایار) :
به این فکر کردم که برای اینکه یک واقعه پیش پا افتاده تبدیل به ماجرا شود ، کافی است و لازم است که آن را تعریف کنم . این همان چیزی است که مردم را گول می زند ، آدم همیشه قصه گوست . با قصه های خودش و دیگران زندگی می کند . هرچه را که برایش رخ می دهد ، از خلال همین قصه ها می بیند و تلاش می کند طوری زندگی کند که انگار دارد آن را نقل می کند . ولی باید بین زندگی و قصه گویی یکی را انتخاب کند .
در جاهای دیگر رمان نیز شخصیت اصلی تمایل به درگیر کردن خود با حس ماجراجویی در زندگی و سعی در گریز از حقیقت برگشت ناپذیری زمان دارد اما به گفته خودش این احساس ماجرا همان احساس برگشت ناپذیری زمان است . یعنی هرچه سعی کنیم که از این حقیقت دور شویم و به سمت ماجرا برویم به حقیقت نزدیک تر شده ایم چراکه احساس ماجرا نمیتواند برگشت ناپذیری زمان را نفی کند لذا ناچارا و با سرخوردگی به تایید آن روی می آورد . مثلا در جایی می گوید :
شاید در دنیا هیچ چیز را به اندازه احساس ماجرا دوست نداشته باشم . ولی هر وقت بخواهد می آید . خیلی زود می رود و از رفتنش چقدر سرد و بی روح می شوم ! آیا با من این دیدار های کوتاه و مسخره را می کند تا نشانم بدهم که زندگی ام را هدر داده ام ؟
همچنین می گوید :
ناگهان احساس می کنیم که زمان جاری است ، که هر لحظه به لحظه دیگر منتهی می شود ، این یکی به دیگری ، و همین طور تا آخر ؛ که هر لحظه نیست و نابود می شود و تلاش ما برای نگه داشتنش بیهوده است ، و غیره و غیره . بعد این ویژگی را به رویدادهایی نسبت می دهیم که در لحظه برایمان پدید می آیند . چیزی که به ظاهر تعلق دارد متعلق به محتوا می دانیم .
در نمایش اودیسه ۲۰۲۰ هم ما با چنین چیزی مواجه ایم . زمان دایره وار طی می شود و ما شیفتگان ماجرا سعی داریم که با ماجراجویی و تعریف ماجرا حقیقت برگشت ناپذیری زمان را نفی کرده و این کیفیت را به رویداد ها و ماجراها نسبت دهیم . دوست داریم چیزی که به محتوای زندگی بشری مربوط است را به فرم و ظاهر اتفاقات و ماجراها نسبت بدهیم ، از آنها اسطوره بسازیم و برداشت های دلخواهمان را داشته باشیم . غافل از آنکه این روند همیشه بوده و خواهد بود . اولیس تمایل به انکار دایره های روی دیوار که بیانگر همین مسئله هست دارد اما هر بار ناکام می ماند و کوزه زائده دار را بر زمین می زند و از نو می سازد چراکه این زائده همان تمایل به احساس ماجرا و گریز از برگشت ناپذیری زمان است . در حالی که گریز از حقیقت ما را بیشتر و دردناک تر با حقیقت مواجه می سازد و این دوگانگی به شکستن کوزه می انجامد . اولیس محکوم است به وجود و کوزه سازی ! از نظر من نگرشی است اگزیستانسیال . اگر اشتباه نکنم هم در جایی هم می خواهد از رفیقش که مدام حقایقی را گوشزد می کند عذرخواهی کند و با صدایی مشابه حالت تهوع می گوید : من عُ عُعع عُععع .... که مرا یاد رمان سارتر و لحظات تهوع آور مواجه با حقیقت در داستان می انداخت . در پایان نیز به علاقمندان این نمایش ( شخصا بعد از ماه ها تئاتر دیدم و بسیار لذت بردم ) توصیه میکنم رمان تهوع از ژان پل سارتر را هم بخوانند و از توصیفات فلسفی و تامل برانگیزش لذت ببرند .
آقامیلاد طیبی این را
خواند
رویا، نیلوفر ثانی، mahaya، جعفر میراحمدی، دیار، زمرد^_^، امیر مسعود و مهدی حسین مردی این را دوست دارند
رویا، نیلوفر ثانی، mahaya، جعفر میراحمدی، دیار، زمرد^_^، امیر مسعود و مهدی حسین مردی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۸,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۳۰ برنامه
+۹,۳۰۰,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۹۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
