در کارهای پر بازیگر (و عمدتاً آماتور) کارگردان چنان بر کار سوار می‌شود و به قولی کار کار کارگردان است که بازیگران صرفاً حالت ابزارهایی صرف برای به مقصد رساندن محمل کارگردانی هستند، ولی در این نمایش تک تک بازیگران چنان خوب نقش خود را درک و اجرا می‌کنند که تک تک آنها با وجود تعدد نقش به خوبی دیده می‌شوند.