قصه مجموعا ۴ خط است و باقی سه ساعت زمان مربوط به مجموع دو نمایش را متن احساسی - عاطفی و بازی های کش دار و ریتم بسیار کند نمایش پیش می برند. حقیقت اینکه من را خسته کرد. از نغمه ی ثمینی انتظار داستان گویی بیشتری داشتم. قصه پردازی جذاب اگر در پی یس تئاتری موجود نباشد حداقل یک تعلیقی، فلسفه ای، دکور یا صحنه پردازی جذابی چیزی باید باشد که بیننده را تا آخر نمایش نگاه دارد. سادگی در پرداخت و تکرارهای صدالبته عامدانه در دیالوگ ها و نتایج کوتاه و ساده ای که پس از یک ساعت تماشا حاصل شد کمی ناامید کننده بود. پیشنهاد نمیکنم