بعد از مدت‌ها دکور خوب دیدم ، طراحی لباس که معمولی بود و چیز خاصی نداشت ، استفاده از دوربین و تصاویر خوب بود ولی به نظرم هماهنگ نبود خیلی شایدم به نظر من اینجوری اومده

در خصوص بازی‌ها ، سعید چنگیزیان واقعا خوب بود ولی خانم رشیدی و احمدی متوسط بودن

در خصوص نمایشنامه می‌تونم بگم یکم برام گنگ بود تا آخرش که دقیقا چی رو میخواد منتقل کنه ولی بعد از تمام شدن نمایش و خوندن بعضی از نظرات دوستان با خانم پگاه عزیز که پیش‌تر کامل توضیح دادم همنظر هستم در خصوص اینکه نمایش در نگاه اول خیلی ساده بود یا حتی بیشتر اصلا به نظر حرف خاصی برای گفتن نداشت ولی اینجوری نبود اون تضاد بین احساس و عقل و صحنه‌ی آخر حرف‌هایی که از زبان کودکی که زده میشه که در حقیقت کودک درون مادر هست جالب بود.

در کل که الان می‌تونم بگم نمایش رو دوست داشتم و به همه تیم خسته نباشید می‌گم