دکتر جعفر سلمانی تهیه کننده زندگی در تئاتر شد

یکی از هدف های بنیادین اجرا های دانشگاهی که توسط دانشجویان اجرا می شود این است که دانشجویان وارد فضای حرفه ای شوند کما اینکه دانشگاه های معتبر تئاتری گاها از تهیه کنندگان حرفه ای و مدیران فرهنگی تئاتر دعوت می کند که بر روی آثار آنها سرمایه گزاری کنند. اتفاقی که خوشبختانه امسال در کانون سینما و تئاتر دانشگاه تربیت مدرس همچنین گروه آموزشی تئاتر دانشکده هنر اتفاق افتاد. معاونت فرهنگی پیشنهاد اجرایی نمایش "زندگی در تئاتر" را پذیرفت. دانشجویان تئاتر تمرینات خود را آغاز کردند و نزدیک به ده ماه تمرین را ادامه دادند. دکتر مسعود دلخواه به عنوان استاد راهنما چندین جلسه با گروه اجرایی کار کرد. این گروه ابتدا یک نمایشنامه خوانی را در یکی از کافه های تهران اجرا کردند. بعدتر تمرینات منسجم شده و چهارچوبی کلی از نمایش به ثمر نشست در این بین دانشجویان سایر دانشگاه ها همچون دانشگاه تهران به این گروه پیوستند. این دانشجویان که حالا تبدیل به یک گروه نمایشی شده بودند نمایش را آماده کردند تا در دانشگاه تربیت مدرس آن را به اجرا در بیاورند. روزهای آغازین نمایش شروع شد و اساتید محترم و اعضای محترم هئت علمی همچون دکتر محمد رضا خاکی به دیدن نمایش نشستند این روند تدریجی ادامه یافت و پای مهمان ها و تماشاگران حرفه ای تئاتر نیز به سالن تئاتر سنگ باز شد. از میان این تماشاگران دکتر جعفر سلمانی مدرس مدیریت فرهنگی دانشگاه آزاد و مدرس نمونه مدیریت فرهنگی سال نود و پنج و سیاست گزار فرهنگی بودند. ایشان پس از دیدن این اجرا تهیه کنندگی این اثر را پذیرفتند.
دکتر سلمانی در مصاحبه خود گفت: پیاده سازی سیاست های فرهنگی هنری نیازمند تجدید گفتمان خود در حوزه عمومی است و اگر قرار است امر مهم فرهنگ سازی ... دیدن ادامه ›› در ایران اسلامی درست و آنگونه که شایسته است اتفاق بیافتد باید از همین گروه های دانشجویی که بدون ادعا در دانشگاه شان تئاتری با این سطح کیفی اجرا می کنند شروع کرد. دکتر سلمانی سرپرست سابق دانشگاه فرهنگ و هنر شمیرانات گفت: ما شاهد این هستیم که مثلا فلان گروه نمایشی برای جذب مخاطب بیشتر از فلان سلبریتی سینمایی به عنوان تهیه کننده استفاده می کند که البته من از آنها از این بابت که از دانشگاهیان پشیبانی می کنند سپاسگذارم چرا که زمانی که اساتید مدیریت فرهنگی و هنری تهیه کنندگی آثار دانشجویان را برعهده نمی گیرند آنها این خلا را پر می کنند اما بنده به عنوان یک مدرس مدیریت فرهنگی تصمیم گرفته ام آغازگر نوعی تهیه کنندگی حرفه ای در تئاتر ایران بخصوص تئاترهای دانشجویی و دانشگاهی باشم که این امر تخصصی فرهنگی نیز سمت و سویی دانشگاهی و تخصصی پیدا کند.
بر هر اثری می توان نقد داشت و اگر بخواهیم بی رحمانه ترین نقد را به این اثر داشته باشیم همان نقدی است که امکانات این گروه برای تعویض صحنه ها پایین بوده است که صد البته نشانه این نقد نیز به سمت خودمان به عنوان یک مدیر فرهنگی است.
اگر چه مدیران فرهنگی بعلت محدودیت های بروکراسی نمی توانند به صورت سازمانی از آثار دانشجویی پشتیبانی کنند اما اگر هر کدام از مدیران فرهنگی به صورت کاملا شخصی پشتیبانی از اثری دانشگاهی را اعم از گروه تئاتر، یا نمایشگاه نقاشی یا رسیتال های موسیقی که زیر نظر اساتید خبره تهیه شده است را به عهده بگیرند، ما می توانیم سطح کیفی هنری را در جامعه تغیر دهیم. بدون تردید اجرای "زندگی در تئاتر" که زیر نظر دکتر مسعود دلخواه توسط دانشجویان ایشان به اجرا در آمده است، از بسیاری از تئاتر هایی که توسط سلبریتی های تلوزیونی و سینمایی اجرا می شود به مراتب قوی تر و جذاب تر است و صد البته آینده هنر ایران به خصوص هنر سینما و تئاتر را همین دانشگاهیان رقم می زنند.
شاید یکی از دلایل مهمی که بنده را بیشتر ترغیب کرد که تهیه کنندگی "زندگی در تئاتر" را به عهده بگیرم و تصمیم بگیرم بر روی این اثر به صورت شخصی سرمایه گزاری کنم، این بود که تمام اعضای گروه دانشجو هستند یعنی از کارگردان و بازیگرها گرفته تا طراح پوستر و طراح صحنه و حتی دستیارانی که جلو در سالن به تماشاگران خوش آمد می گویند. یعنی از صفر تا صد این اثر دانشجویی است که صد البته این یعنی یک سرمایه گزاری بلند مدت برای ایران عزیزمان.
درباره اینکه چگونه با این نمایش آشنا شدم باید بگویم که بنده آقای حنیف سلطانی سروستانی یعنی بازیگر نقش رابرت نمایش "زندگی در تئاتر" را از پیش می شناختم و آثار او را از زمانی که در دانشگاه تهران تئاتر بازی می کرد دنبال می کردم همچنین شعرهای عاشورایی او نیز که از نظر صلابت و شاعرانگی بر هیچ کس پوشیده نیست. اما باید بگویم حنیف سلطانی سروستانی در این نمایش رسما استخوان ترکانده است و شما در روی صحنه حنیف سروستانی بیست و هفت ساله را نمی بینید بلکه "رابرت" پنجاه ساله ی آمریکایی را می بینید که دو ساعت تمام شما به او نگاه می کنید و او را دنبال می کنید و خسته نمی شوید که صد البته به خاطر تلاش های کارگردان کار جناب آقای دامیار و استاد راهنمای آنها یعنی آقای مسعود دلخواه بوده است چرا که این اثر پایان نامه کارشناسی ارشد بازیگری آقای سلطانی سروستانی نیز هست. از طرف دیگر بازیگر مقابل او نیز یعنی آقای سروش عباسی در نقش جان، بسیار هماهنگ بازی می کند و با وجودی که اولین کار تئاتر حرفه ای خود را تجربه می کند اصلا مشخص نمی شود دو بازیگر ارتباطات چشمی و رفتاری بی نظیری دارند و این نمایش را به نحو احسنت اجرا می کنند.
در سخن آخر باید گفت که این اثر شایستگی حضور و شرکت در سالن های درجه یک و حرفه ای را دارد و باید با توجه بیشتر مسئولین عده زیادی از هم وطنان ایرانی مان بتوانند از دیدن این نمایش لذت ببرند. همان گونه رهبر معظم انقلاب نیز در دیدار با نخبگان به اهمیت پایان نامه های دانشگاهی توجه ویژه داشتند مسئولین فرهنگی نیز باید به این توصیه رهبری توجه بیشتری عنایت نمایند.