جنگل
توو لجن زار بودی مثل باران اسیدی
مثل شهر پر غبار اهواز
صورتت مثل گل سرخ غریب لاله خونین بود
چشم های دو رنگت بوی تند الکل شهوت داشت
دلت از بی آینه گی ها کوه سخت غم بود
سوخته بود پایت اما قلم بود!
می نوشتی از نور
می سرودی از عشق
اما دروغ!
توی جنگ نا برابر بودی در مصاف گرگ های گشنه
و به اندام نحیفت محتاج
و بدون چوپان گوسفندان ... دیدن ادامه ›› چقدر ساده لوحن..
توی دام افتادی بودی
و درخت گیلاس نرسیده، میوه اش می چینند
باغ بی باغبان بی ثمر است
و چه احساس بدی است صید صیاد پر از نیرنگی..
قایقی که بدون آب، توی گل می ماند ناخدایش خواب است تکیه گاهش باد است!
قامت سرو خمیده است
آسمان ابر ندارد
چشم اگر باز کنی همه جا تاریک است
چشم اگر باز کنی همه جا تاریک است!
تو که می خندیدی گرگ ها بی رحم تر طعم لب های تو را می بویند
و تو هم خندان تر، موهای بدنت سیخ شدن
از درخت گیلاس می پریدن بالا
باغبان هم خواب است..
از طلوع خورشید سال هاست می گذرد
ماهک من گم شد
وسط این جنگل
سرخ شد پرچم صلح در هیاهوی درخت گیلاس
و شکست خورد جنگجویی که نجنگید، در مصاف گرگ ها وسط این جنگل..