سلام به همه تیم پولانسکی و مخاطبین آتی این نمایش
امشب اینکار خوش ریتم رو دیدم. حقیقتا سبک خاص محمد میر علی اکبری باز روی صحنه اجرا شد. سبکی با صحنه های متفاوت و مرتبط در طول زمانها و مکانهای مختلف. از لحاظ پبچیدگی صحنه و تعدد کاراکتر، شبیه پاسیون سن متیو، یک کار قدیمی از همین کارگردان بود.
اما پیرامون قصه، حقیقتا شاید نشه در چند جمله گفت که قصه کار چیست. نگاهی به اثار پولانسکی بر پایه زندگی نامه او. ولی در ترکیبی عجیب و بدیع با زمان حال و اتفاقات انسانی همیشگی.
میر علی اکبری استاد پیچیدن همه زمانها و مکان ها در قاب یک صحنه و در نهایت جمع بندی آن به نحویست که هیچ هجوی حس نمیشود ومخاطب در نهایت ربط همه صحنه های متعدد را در می یابد. در نمایش الویاتان هم این اتفاق رخ داد.
پیرامون اینکه اگر رومن پولانسکی و اثارش را نمیشناسید ممکن است که لذت نبرید. بواسطه حس خوب حضور یکی از دوستانم که اثار پولانسکی را نمی شناخت، عرض میکنم که چیزی از لذت دیدن این نمایش کم نمیشود.
اگر با تئاتر زندگی میکنید. فرصت دیدن پولانسکی را از خود نگیرید