این تعلیق بین بازی و واقعیت خوب بود، غافلگیری های طول اجرا در خدمت سبک کار بود ولی این حجم هیجان همراه با اون سبک موسیقی خیلی توو سلیقه من نیست؛ مثلا یه نمونه کوچیک که تعلیق واقعیت و بازی رو داشت نمایش "نویسنده مرده است" بود که من خیلی بیشتر پسندیدم و درگیرش شدم....
درسته که ممکنه بعضی از آدمها تا این حد غیر منطقی باشن که اساس جنایات، تصمیمات و اهدافشون (ریز و درشت) همین تحلیل های غیرمنطقیشون باشه اما چون برای من قابل قبول نیست پس طبیعتا خیلی قابل دفاع هم نیست و مواجهه با این مدل بیشتر تاسف باره که چرا حتی سعی نمیکنن کمی بزرگ و واقع گرا بشن؟!
حالا با این دیدگاه اگه بخوام درمورد این نمایش که به نوعی به تصویر کشیدن این تیپ آدمها ست نظرمو بگم باید بگم که خیلی خووووب در قالب تاتر بهش پرداخته شد بود و دوستدارانش رو صد در صد راضی از سالن راهی میکنه...