نمایشی بس مبتذل و تجاری.

شاخصه های این سبک که توسط آقایان حداد، چرمشیر و پسیانی دنبال می شه القای هیجانات و استفاده از عناصر عجیب و غریب و شوک آور و تاریک و شیطانی و خشن، گام برداشتن بر مرز تابوها (انواع حرکات موزون، استفاده از واژگان رکیک و افعال خارج از عرف مثل نمایش غیر مستقیم آلت جنسی و لمس کردن مکرر بازیگران زن و مرد و استعمال انواع نوشیدنی های الکلی و مواد مخدر) و استفاده از موسیقی با صدای بلند هست.

اولویت رویکرد تجاری نسبت به رویکرد هنری این سبک رو تهدیدی برای تئاتر ایران می پندارم.

شاید اگر عوامل این نمایش هنرمندان توانمدی نبودن اینقدر تأسف برانگیز نبود و افسوس نمی خوردم.