بعد از گذشتن این یازده روز  پر از فیلم و سینما حالا و با آرام شدن همه ی احساسات و سر و صداها بهتر میتوانیم درباره چیزی که از فیلم ها در ما به جامانده حرف بزنیم.چیزی که امسال در مورد فیلم ها می توان گفت تنوع فیلم ها و فضاها بود.از "مردی که اسب شد" تا "چهار شنبه ۱۹ اردیبهشت". از "روز مبادا" تا "من دیگو مارادونا هستم".

از بین فیلم های بخش مسابقه فقط توانستم فیلم های مهم تر رو ببینم.(که راستش الان خیلی هم راضیم!)فیلم های خوبی که امسال دیدم برایم به دو دسته تقسیم می شوند.
اول. فیلم هایی که به هر دلیلی(همذات پنداری شخصی یا ساخت سینمایی) برای من تاثیرگذار بودند و بخشی از آنها هنوز در من ادامه دارد:
"در دنیای تو ساعت چنده؟"
"من دیگو مارادونا ... دیدن ادامه ›› هستم"
مستند "من میخوام شاه بشم"
"احتمال باران اسیدی"

دوم. فیلم های خوبی که از دیدنشان راضی از سالن سینما بیرون اومدم،نه کمتر نه بیشتر:
"اعترافات ذهن خطرناک من"
"روز مبادا"
"یحیی سکوت نکرد"
"چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت"
" آتلان"