تاتر به کجا می رود!؟
مدتی است نمایشنامه به عنوان یکی از اصلی ترین اجزا یک نمایش (تاتر) در آثار هنرمندان ایرانی، کم اهمیت و در پاره ای از موارد بی اهمیت جلوه می کند ، این امر بسیار فراگیر شده و با انگ تجربی ، کارگاهی و...سرپوش گذاشته و مهر تایید می خورد
سالهاست که بزرگترین مشکل تاتر ما فقر دارم نویس ، نمایشنامه و اخیرا دراماتورژ بر شمرده می شود
بدون شک ما بازیگران ، کارگردانان و طراحان و صحنه پردازان کم نظیری داریم ، اما نمایشنامه نویس!!!!!
این مشکل بیشتر خودنمایی می کند آنجا که مواجه می شوی با تمرین های تاتری که خودشان تبدیل به تاتر می شوند
تا به امروز شاهد ۵ نمایش با این روش در جشنواره امسال بودم، کامنت هم یکی از این ۵ نمایش بود ، که از حضور بازیگران جوان ، حالا دیگر سرشناس بهره می برد .
نمایش که شروع شد حدس ها و گمانه ها تبدیل به عینیت شد ،یک گروه تاتر می خواهد نمایشی به صحنه ببرند و تمرین این گروه خود چالشی می شود ، پیش ... دیدن ادامه ›› روی گروه ،هرچه نمایش پیش میرود چربش بازیگران بر متن و ایده نمایان تر می شود .
به قول یکی از دوستان به زودی از ۱۰ نمایشی که خواهیم دید ۹ نمایش یکی است
به هر حال این نمایش من را راضی نکرد و با کمال احترام به دوستان به نظر م کار قابل تاملی نبود
و ۲ تا از بازیگر ها هم بسیار لهجه داشتند، یکی از آنها در نمایش دیگری هم بود و البته نمایشی خارجی ، لهجه بسیار زیادی داشت