نمایش هفت پرده که از تلفیق چند اثر نمایشی استاد رادی هست به نظر من کار جالبی بود. خصوصا تحولی که در برخورد با جنس مونث میشود. در پرده اول با دختر به مانند موجودی فاقد شخصیت فردی برخورد میشود که در تمام مراحل شخصی دیگر برای او تعیین تکلیف خواهد کرد. اما در پرده آخر مرد در برابر یک زن زانو می زند. اما کاش در بروشور کار نوشته میشد که تمام دیالوگهای آقای شهرستانی در نقش اکبر رادی کاملا بر مبنای واقع است و مثلا منظور از رضا که مکالمه تلفنی ست رضای براهنی است و...
به هر ترتیب این خوانش تازه که به نظر من میتوانست انتخاب صحنه های بهتر داشته باشد کاری جالب و دیدنی بود.