دیشب معرکه بود.
قیافه‌ی شوکه‌ی من بعد اجرا همراهانم که بیرون سالن منتظر من بودند رو متعجب کرد.
من قبل از اجرا منتظر بودم که نازنین پایه داستانی مشابه با قسمت اول و بورش و خون رو روایت کنه اما چیزی متفاوت تر از قسمت اول رو روایت کرد.
فضاسازی جالبی داشت
شمع هایی که خود به خود روشن شدن
و قطره های آبی که از سقف میچکیدن
و در مورد اجرا
اجرای خانم کردا رو دوست داشتم
ولی قسمت اول برام روان تر بود
گاهی توی این قسمت زنجیره اطلاعات رو از دست میدادم
چون از یک‌طرف به نازنین و از طرفی به مومو خیره بودم
و صابر ابر اجراشون با اینکه حرفی نمیزدن شگفت آور بود
تغییر نگاه و چهرشون
منتظر سه گانه هستیم که باز هم شوکه بشیم.