اگر میگفتن یه نمایش دانشجویی قراره ببینی بیشتر قابل قبول بود. اصلا در سطح اسم هایی چون غنی زاده و افشاریان نبود، واقعا میخواستم پاشم بیام بیرون ولی به احترام بازیگرای جوان و زحمت کش تا آخر به زور تحمل کردم.
نیم ساعت اول نمایش امید داشتم در ادامه نمایش یه پیام یا فلسفه ای داشته باشه که نیازه این همه صدای فریاد و سوت رو تحمل کنیم که اونم تقریبا نداشت. دیالوگ خاصی هم نداشت، حتی بعضی از دیالوگ ها به خاطر آلودگی صوتی درست شنیده نمیشد...
از حق نگذریم استفاده از ابزارهاشون خلاقانه بود، که تنها نکته مثبت نمایش بود. ولی در کل تحمل سر و صدا و... به خاطر دو خط پیام نمایش، نمی ارزید.