نمایش خوب دیگری از حسین کیانی که به علاقه مندان کمدی ایرانی توصیه می کنم. کیانی از کارگردان هایی است که تسلط بالایی در نمایش های تاریخی (و البته انعکاس دغدغه های امروزین در آن) دارد. زمانه قاجار هم معمولا بستر مناسبی برای او فراهم کرده است که منجر به آثار درخشانی شده است (برای نمونه بیداری خانه نسوان). نمایش مضحکه شبیه قتل برای بار دوم اجرا می شود که از اجرای اول آن بیش از یک دهه گذشته است. داستان بعد از ترور ناصر الدین شاه است که دو بیوه وی بر سر لجبازی قصد برگزاری مراسمی را برای او دارند (یکی مضحکه و دیگری شبیه) و این وسط هنرمندی مفلس مجبور است هر دو را راضی کند. در کل طنز نمایش بسیار قوی است و ضرباهنگ آن باعث می شود که در مدت زمان دو ساعت و بیست دقیقه اصلا خسته نشوید. بازی ها خوب است و تنها چند تپق کوچک بود که احتمالا (طبق گفته کارگردان) به دلیل تمرین کوتاه و فشرده بوده است. طراحی صحنه ساده و بیشتر بر مبنای استفاده از سایه است.

نمایش خوبی بود و دیدنش را توصیه می کنم. کوهستانی توانسته به خوبی تبعات یک تصمیم را در سرنوشت آدم ها و البته سنگینی بار وجدان آنها نشان دهد. منفعت طلبی انسان ها، مسئولیت در قبال آگاهی، نقصان قضاوت ها و تباه شدن زندگی ها از اهم موارد مطرح شده در نمایش است. در این میان رویکرد ضد لیبرالی جامعه نیز مورد چالش قرار می گیرد.
از نظر اجرا نیز نمایش موفق است (در اینجا سعی می کنم به برخی از موارد اشاره نکنم تا تازگی برای مخاطبان بعدی به جا بماند). در اینجا عملا صحنه خالی است و تنها یک پرده نمایش برای دیدن تصاویر ضبط شده یا زنده وجود دارد. طراحی به شکلی است که مخاطب در جایگاه قضاوت کننده شخصیت ها قرار گیرد که با اثر هماهنگ است. همچنین یکی از معدود مواردی است که از تصاویر روی پرده به درستی و در راستای مفاهیم اثر استفاده شده است. بازی ها قابل قبول بود اما به طور کلی وقتی شخصیت مقابل بازیگران حذف می شد و عملا دیالوگی یک نفره را شاهد بودیم کمی سطح بازی ها افت می کرد که البته طبیعی است که سختی آن بیشتر است. در مورد تپق ها هم من حس کردم اکثر آنها عمدی است و بریدگی ها و تکرارهای کلامی به دلیل ماهیت تنش زای داستان است (شاید هم من اشتباه می کنم).

کار بدی نبود اما چند مشکل داشت. اول اینکه پیوستگی معنایی بین خرده روایت ها شکل نگرفته بود و بسیاری از آنها بی قاعده پشت هم ردیف شده بودند. بازی آقای شجاع نوری هم ایده آل نبود در برخی صحنه ها تپق می زد. ضمن اینکه با کارهای برتر پیشین خانم صابری هم فاصله داشت.
به هر حال موسیقی خوب بود و زیبایی شناسی حرکات موزون هم قابل قبول بود. برخی بازیگران (مثل پیرزن) را هم دوست داشتم.
تلفیق فضای سنتی و مدرن هم جواب داده بود اما به هر حال ابتکار جدیدی (حتی در نمایش های خانم صابری) محسوب نمی شود.

عالی بود. متن درخشان، بازی های عالی و کارگردانی خوب. حتما ببینید.

همیشه کارهای کیانی را دوست داشتم و این نمایش هم زیبا بود. طنز تلخ، پشتوانه اجتماعی، طراحی صحنه، بازی ها (به ویژه سلیمانی و میر علمی)، دیالوگ های مناسب و نوسان بین رئالیسم و نمادگرایی از نقاط مثبت این کار بود. اثری است که تا مدتی ذهن را درگیر می کند.
خسته نباشید به همه عوامل ....

سقراط نمایش نسبتا خوبی بود. متن زیبایی داشت و بازی ها قوی بود. تلفیق فضای کلاسیک و معاصر جواب داده بود. نکته منفی طراحی صحنه و به ویژه ستون هایی بود که بعد از مدتی روی اعصاب بودند و فقط جابجا می شدند و صحنه را زشت کرده بودند.