هنرپیشه ها و صداپیشه های پیش کسوت و قدیمی تئاتر و رادیو و تلویزیون در این کار کنار هم جمع بودند. دیدن این همه چهره شناخته شده و شنیدن این صداهای آشنا لذت بخش بود.

انرژی خوب کار آقای عباس محبی در کنار بازی طنز آقای امیر پارسی نمایش را قوی کرده بود. حتی آقای عبدالعلی کمالی که نقش فرعی تری داشتند هم انرژی مثبت خوبی به کار وارد می کردند. البته بازی جدی شوخی آقای امیرحسین بابایی در میان بازیهای طنز سایر دوستان اثر مثبت مضاعفی داشت که جدیت محتوای یک اثر کلاسیک فراموش نشود. خانم ها مانا ناصری و پریسا فلاح زاده بازی درخشانی داشتند و در یک لحظه انگار واقعا در نقش خود فرو رفته بودند و کاملا باورپذیر بودند.
فضاسازی زنانه جامعه اشرافی انگلیس شامل شایعه ها و حسادت ها و زیرآب زنی ها و خودنمایی ها، خیلی در بازی خانمها دیده نمی شد یا بهتر است بگویم مصنوعی و غیر واقعی دیده می شد.
همراهی پیانو با بازیها بسیار تحسین برانگیز بود. در حقیقت موسیقی متن جالبی به دیالوگها اضافه کرده بود.
برخی صحنه ها کشدار و برخی اضافه به نظر می رسید و باعث طولانی تر شدن مدت نمایش به بیش از دو ساعت شد.