این متن رو یک هفته بعد از دیدن تئاتر در یک نیمه شب گرم خرداد ماه ساعت ۵۱ دقیقه بامداد می‌نویسم.
این اولین نظری هست که توی تیوال می‌نویسم و این نمایش اونقدری ارزش داشت که بخوام براش بنویسم:)))
از اون سبک نمایش هایی بود که تا وارد شدم با موسیقی و فضای اونجا خیلی خیلی اخت گرفتم و به جونم نشست .
نمایش که شروع شد واقعا محو داستان بودم و چون قبل از نمایش هیچ چیزی از نظرات رو نخونده بودم و هیچ ایده ای نداشتم سرتاسر صحنه رو میکاویدم تا یه چیزی کشف کنم و انقدر دلپذیر بود روند داستان که حتی یک لحظه هم احساس خستگی یا سررفتگی حوصله بهم دست نداد:))
از اون تایپ نمایش هایی نبود که اونقدر مغزم رو گیج کنه که مجبور بشم دوباره برم نگاه کنم ولی یک بار قطعا ارزش دیدن رو داره
فکر میکنم بیشتر از زمان اعلام شده طول کشید که البته من راضی بودم
یکی از ناراحتی هام این بود که بروشور نمایش رو نتونستم توی تئاتر شهر پیدا کنمو واقعا بابتش ناراحتم.
دیگری اینکه امکان صحبت کردن و عکس گرفتم با بازیگر ها و نویسنده و کارگردان وجود نداشت .