دیشب به تماشای تفنگ چخوف نشستم و مرحبا باید گفت به چنین جسارتی در پرداخت و نگاهی نوین به مشاهیری که در دنیای مرگ در ظاهر با هم به رقابتی خلاقانه میپردازن
دنیایی ساخته نویسنده و کارگردانی که ورود به دنیایشان راحت اما خروج از آن در صحنه های واپسین بسیار درد آور و سخت است
گویی دنیایی گمشده را خواهانیم که برای فرار از جهانی خسته کننده بدان پناه میبریم
و در انتها یاداوری اینکه حکم و حکومت و جبر جباریت از زمان و زمانیمان جدا شدنی نیست
دستمان از دنیایتان کوتاست اما تمام قد برایتان می ایستیم و با افتخار دستانمان را برایتان بر هم میزنیم
خدا قوت و سرو قامت روی صحنه بدرخشید