سلام، من این نمایش رو دوست داشتم البته در بخش سوم کمی آدم دچار سردرگمی میشه و به قول دوستان حتی این تصور که اینجا برزخه یا ... به آدم دست میده ولی وقتی دقیق تر میشی متوجه میشی که افراد مختلف از طبقات اجتماعی مختلف در یک محیط با هم جمع میشن و تنها وجه اشتراکشون هم چمدونهاییه که حمل میکنن و سعی دارن اون رو انکار کنن چمدان سمبل گذشته، اسرار و ... است که ما خواه ناخواه اونها رو همراه خودمون داریم
قسمت ازدواج دختر و پسر هم خیلی برام جالب بود وقتی دختر از دنیای بچگونه میخواد وارد دنیای زنونه بشه به نظرم خیلی خوب این تحول به نمایش گذاشته شد دختر تمام خاطرات کودکی و قصه های بچگونه رو باید به کناری بذاره و وارد دنیای آدم بزرگا بشه تغییر و تحول با حرکات و فریادهای دختر خیلی خوب به نمایش در اومد ...
نقش آقای آییش هم برام جالب بود همه آدمها نیز دارای شخصیت خاصی بودن که میشه توی اطرافمون و حتی تو وجودمون اونها رو ببینیم. کسانی که دوست دارن در معارفه اول شغلشون رو هم معرفی کنن من دکتر ... هستم من سرهنگ زاده هستم ... و در نهایت تنها یک کودک هیچ چمدانی همراه نداشت چون گذشته ای نداره چیزی نداره که بخواد پنهان کنه و ... طنز موجود در نمایش رو هم پسندیدم و واقعا در بعضی قسمتها آدم از ته دل میخندید چیزی به نام ابتذال هم در نمایش ندیدم هر چه هست واقعیت موجوده و فکر نمیکنم واقعیت ما انسانها اگه به نمایش در بیاد بهش بگیم ابتذال... ممنون