نمایش خاطره تحمل ناپذیر تجربه ای عجیب و گیج کننده ای بود اما در بین این صحنه های پر هیاهو موضوعاتی را می‌توانستیم حس کنیم که بیان ناپذیر بودند
ما همگی در زندگیمان با ذهن در خواب و درگیر روزمرگی همچون عروسک ها و بازیگر هایی هستیم که تنها در خطوط متن میتوانیم حرکت کنیم و همچنان در این خواب به نخ کشیده شده، آرزو داریم.
میخواهیم آزاد و رها شویم، میخواهیم دوست داشته شویم، میخواهیم تنها نباشیم.
میخواهیم بیدار شویم!
سوال این نمایش از ما این بود، اگر آرزوی بیداری و رهایی دارید پس چرا همچنان خودمان را مجبور به خواب ماندن می‌کنیم؟

به دور از موضوع و مفهوم این نمایش میتوان به نوع اقتباس آثار بکت نیز پرداخت، آثاری که بر عکس نمایش، جهانی رئالیستی و بدون تنش را به همراه دارد اینجا فضای سورئال و رویاگونه که در رابطه با موضوع نمایش بود به صحنه آورده شده است. همچنین نوع حرکات بازیگر های توانا و نوع گریم و لباس که از نمایش نو الهام گرفته شده است جهان و فضایی گیج کننده و دردناک اما لذت بخش برای ما عرضه کرده است.